ការប្រកួតប្រជែងយុទ្ធសាស្ត្រ អាមេរិក-ចិន នៅអាស៊ីបូព៌ា

អាស៊ីបូព៌ាគឺជាតំបន់ដែលមានថាមពលខ្លាំងបំផុត ដែលការអភិវឌ្ឍន៍ត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាអន្តរជាតិ។ នយោបាយ​តំបន់​នៃ​តំបន់​បាន​បង្កើត​ភាព​ផ្ទុយ​គ្នា​ដែល​បាន​ឆាបឆេះ​បរិយាកាស​សេដ្ឋកិច្ច​នៃ​តំបន់។ និន្នាការ​បាន​បង្ហាញ​ពី​បញ្ហា​សន្តិសុខ​ដែល​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើង​រួម​ជាមួយ​នឹង​ការ​បញ្ចប់​យុទ្ធសាស្ត្រ​ដែល​បាន​សាយភាយ​ភាព​តានតឹង​ផ្នែក​សន្តិសុខ និង​សេដ្ឋកិច្ច​នៅ​ទូទាំង​តំបន់​អាស៊ី​បូព៌ា។ នៅក្នុងរង្វង់ពិភពលោក ប្រទេសចិនត្រូវបានគេស្គាល់ថាជារដ្ឋកែប្រែឡើងវិញ។ អាកប្បកិរិយាជាប្រវត្តិសាស្ត្របង្ហាញពីការទាមទារយកអាស៊ីបូព៌ាឡើងវិញដោយជនជាតិចិន។ ការ​អះអាង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ទំនាក់ទំនង​រវាង​អាមេរិក និង​ចិន​ក្នុង​តំបន់​អាស៊ី​បូព៌ា​កាន់តែ​ខ្លាំង​ឡើង។ បញ្ហាប្រឈមចម្បងសម្រាប់ប្រទេសចិនគឺការផ្លាស់ប្តូរការអន្តរាគមន៍របស់សហរដ្ឋអាមេរិកពីតំបន់អាស៊ីបូព៌ាសម្រាប់សមីការតុល្យភាពនៅកម្រិតយុទ្ធសាស្ត្រ។ នេះអាចធ្វើឲ្យអាមេរិក និងសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់ខ្លួននៅអាស៊ីបូព៌ា ដូចជាជប៉ុន ដែលនឹងជួយអាមេរិកក្នុងការគ្រប់គ្រងការគ្រប់គ្រងរបស់ចិនពីតំបន់។ បញ្ហាប្រឈមសម្រាប់សហរដ្ឋអាមេរិក និងសម្ព័ន្ធមិត្តនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ាគឺកាន់តែស្មុគស្មាញ ដោយសារតែស្ថិរភាពសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសចិននៅកម្រិតអន្តរជាតិ។ នេះអាចជាសង្រ្គាមប្រូកស៊ីសម្រាប់ប្រទេសមហាអំណាចទាំងពីរនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ា ដែលជម្លោះអាចនឹងកើនឡើង ដែលធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ស្ថិរភាពជាយុទ្ធសាស្ត្រនៃតំបន់។ ទីតាំងយុទ្ធសាស្ត្ររបស់សហរដ្ឋអាមេរិកស្ថិតនៅក្នុងទម្រង់ជាក់ស្តែងនៃសមត្ថភាព និងអំណាចគម្រោងលើចន្លោះពេលប្រកបដោយនិរន្តរភាពដ៏អស្ចារ្យ។ ឥរិយាបថយុទ្ធសាស្ត្របង្កើនគោលនយោបាយ និងរូបរាងសម្ព័ន្ធមិត្ត។ នេះអាចជាសង្រ្គាមប្រូកស៊ីសម្រាប់ប្រទេសមហាអំណាចទាំងពីរនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ា ដែលជម្លោះអាចនឹងកើនឡើង ដែលធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ស្ថិរភាពជាយុទ្ធសាស្ត្រនៃតំបន់។ ទីតាំងយុទ្ធសាស្ត្ររបស់សហរដ្ឋអាមេរិកស្ថិតនៅក្នុងទម្រង់ជាក់ស្តែងនៃសមត្ថភាព និងអំណាចគម្រោងលើចន្លោះពេលប្រកបដោយនិរន្តរភាពដ៏អស្ចារ្យ។ ឥរិយាបថយុទ្ធសាស្ត្របង្កើនគោលនយោបាយ និងរូបរាងសម្ព័ន្ធមិត្ត។ នេះអាចជាសង្រ្គាមប្រូកស៊ីសម្រាប់ប្រទេសមហាអំណាចទាំងពីរនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ា ដែលជម្លោះអាចនឹងកើនឡើង ដែលធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ស្ថិរភាពជាយុទ្ធសាស្ត្រនៃតំបន់។ ទីតាំងយុទ្ធសាស្ត្ររបស់សហរដ្ឋអាមេរិកស្ថិតនៅក្នុងទម្រង់ជាក់ស្តែងនៃសមត្ថភាព និងអំណាចគម្រោងលើចន្លោះពេលប្រកបដោយនិរន្តរភាពដ៏អស្ចារ្យ។ ឥរិយាបថយុទ្ធសាស្ត្របង្កើនគោលនយោបាយ និងរូបរាងសម្ព័ន្ធមិត្ត។

ជំនឿទូទៅមួយនៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកអំពីគោលដៅគោលនយោបាយរយៈពេលវែងរបស់ចិននៅក្នុងតំបន់អាស៊ីគឺថា ទីក្រុងប៉េកាំងប្រាថ្នាចង់ក្លាយជាអនុត្តរភាពក្នុងតំបន់ ហើយចង់ស្ដារឡើងវិញនូវសណ្តាប់ធ្នាប់ដែលផ្តោតលើចិននៅក្នុងតំបន់។

ទីមួយ ទីក្រុងប៉េកាំងពេញចិត្តនឹងទំនាក់ទំនងឯកតោភាគីទាំងក្នុងកម្រិតសកល និងក្នុងតំបន់ ហើយជឿជាក់ថា ជាមួយនឹងកំណើនសេដ្ឋកិច្ចដែលកំពុងបន្ត និន្នាការនេះនឹងបន្តការពិគ្រោះយោបល់នយោបាយផ្ទៃក្នុងក្នុងតំបន់នៅអាស៊ី ឥទ្ធិពលលើកិច្ចការតំបន់នឹងកាន់តែមានភាពចម្រុះ និងចែកចាយកាន់តែស្មើភាពគ្នា។ ទីពីរ បើទោះបីជាចិនរំពឹងថានឹងមានការកើនឡើងនៃឥទ្ធិពលរបស់ខ្លួននៅក្នុងតំបន់អាស៊ីក៏ដោយ ក៏វាយល់ថា ដោយសារព្រំដែននៃមហាអំណាចរឹង និងជាពិសេសអំណាចទន់របស់ខ្លួន ប្រទេសចិនមិនអាចសម្រេចបាននូវការក្តាប់ជាប់នូវតួនាទីរបស់ខ្លួនក្នុងអតីតកាលបុរាណ ឬតួនាទីរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកនៅក្នុង តំបន់នាពេលបច្ចុប្បន្ន។

ទស្សនៈរបស់ទីក្រុងប៉េកាំង៖

តាមទស្សនៈរបស់ទីក្រុងប៉េកាំង សហរដ្ឋអាមេរិកគឺជាមហាអំណាចអាស៊ីបូព៌ា ទោះបីជាមិនមែនជាមហាអំណាចអាស៊ីក៏ដោយ ហើយផលប្រយោជន៍នយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច និងសន្តិសុខរបស់ខ្លួននៅក្នុងតំបន់គឺចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅ ក៏ដូចជាការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់ខ្លួនចំពោះស្ថិរភាព និងវិបុលភាពក្នុងតំបន់។ ទីក្រុងប៉េកាំងតែងតែស្វាគមន៍ចំពោះតួនាទីរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកប្រកបដោយភាពស្ថាបនាក្នុងកិច្ចការតំបន់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលដូចគ្នានេះ ទីក្រុងប៉េកាំងក៏មានអារម្មណ៍មិនសប្បាយចិត្តជាមួយនឹងទិដ្ឋភាពមួយចំនួននៃគោលនយោបាយរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក។ ក្នុងនាម​ជា​មហាអំណាច សហរដ្ឋអាមេរិក​មាន​ឥទ្ធិពល​ខ្លាំងពេក និង​ឈ្លានពាន​ក្នុង​ការគ្រប់គ្រង​កិច្ចការ​តំបន់។ វាខកខានក្នុងការបង់ថ្លៃដោយសារតែសំឡេងរបស់អ្នកលេងក្នុងតំបន់ផ្សេងទៀត ហើយពេលខ្លះមានការពាក់ព័ន្ធច្រើនពេកនៅក្នុងកិច្ចការផ្ទៃក្នុងនៃរដ្ឋផ្សេងទៀត ដោយខ្វះការយល់ដឹងអំពីវប្បធម៌ ប្រវត្តិសាស្ត្រ និងតម្លៃរបស់ពួកគេ។

ទិដ្ឋភាពសហរដ្ឋអាមេរិក និងអឺរ៉ុបចំពោះសមុទ្រចិនខាងត្បូង និងអាស៊ីបូព៌ា គួរតែពាក់ព័ន្ធនឹងទស្សនវិស័យរយៈពេលវែងនៃការចូលរួមជាមួយរដ្ឋអាស៊ាន។ ផលប៉ះពាល់​បែបនេះ​នឹង​បង្កើត​កន្លែង​សម្រាប់​អាមេរិក​ក្នុងការ​ដោះស្រាយ​ជាមួយ​ចិន​ក្នុង​តំបន់​អាស៊ី​បូព៌ា។ ការអភិវឌ្ឍន៍នៃគោលនយោបាយសន្តិសុខជាយុទ្ធសាស្រ្តគ្រប់ជ្រុងជ្រោយណាមួយគឺជាតម្រូវការនៃម៉ោងដែលធានានូវផលប្រយោជន៍របស់មនុស្សម្នាក់នៅក្នុងតំបន់។ រដ្ឋទាំងពីរយល់ឃើញពីការគម្រាមកំហែងពីគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយព្យាយាមបង្កើនសមត្ថភាពបន្ថែមទៀត ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់សុវត្ថិភាព និងសន្តិសុខ។ សហរដ្ឋ​អាមេរិក​មិន​ស្ថិត​ក្នុង​ស្ថានភាព​មួយ​ក្នុង​ការ​ដោះស្រាយ​ជាមួយ​មហាអំណាច​ផ្សេង​ទៀត​ដែល​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ប្រទេស​កំណើត​របស់​ខ្លួន​ដោយ​ទ្រទ្រង់​យោធា​របស់​ខ្លួន​និង​ការពារ​សម្ព័ន្ធមិត្ត។ អាកប្បកិរិយាឈ្លានពានក្នុងការប្រកួតប្រជែងជាយុទ្ធសាស្ត្រអាចនាំឱ្យមានលទ្ធផលដែលមិនចង់បាន។ អាមេរិក​នឹង​ត្រូវ​ទទួល​យក​ការពិត​ជា​យុទ្ធសាស្ត្រ​របស់​ចិន​ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ទំនាក់ទំនង​មាន​ប្រក្រតីភាព។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ប្រទេសចិនគួរតែគិតឡើងវិញនូវគោលនយោបាយរបស់ខ្លួននៅក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ា និងឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិក។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ រហូតមកដល់ពេលនេះ ការរារាំងបានដើរតួរជាផ្នែករបស់ខ្លួន ដោយរក្សារដ្ឋនានាពីសកម្មភាពទ្រង់ទ្រាយធំ។ រដ្ឋដែលកំពុងដំណើរការនៅក្នុងការប្រណាំងនៃការទទួលបានអាវុធតាមធម្មតាដោយសារតែការប្រកួតប្រជែងជាយុទ្ធសាស្រ្តនៃការបះបោរកំពុងធ្វើឱ្យស្ថានភាពជម្លោះដែលទំនងជាកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ។

ចំណុចសំខាន់ៗសម្រាប់សហរដ្ឋអាមេរិក៖

នៅក្នុងលក្ខខណ្ឌនៃការកំណត់អត្តសញ្ញាណសកម្មភាពជាក់លាក់សម្រាប់យុទ្ធសាស្ត្ររបស់សហរដ្ឋអាមេរិកសម្រាប់ការប្រកួតប្រជែងជាយុទ្ធសាស្រ្តជាមួយប្រទេសចិននៅអាស៊ីបូព៌ា ធាតុសំខាន់មួយគឺត្រូវមានការយល់ដឹងប្រកបដោយតម្លាភាពនៃសកម្មភាពដែលមានបំណងគាំទ្រគោលដៅរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក និងដើម្បីថែរក្សាការតម្រឹមនៃសកម្មភាពជាមួយ។ គោលដៅគោលនយោបាយ។ សកម្មភាពកំណត់ថ្លៃដើម គឺជាសកម្មភាពដែលមានបំណងដាក់បន្ទុកផ្នែកនយោបាយ/កេរ្តិ៍ឈ្មោះ ស្ថាប័ន សេដ្ឋកិច្ច ឬការចំណាយផ្សេងទៀតលើប្រទេសចិនសម្រាប់ការធ្វើសកម្មភាពមួយចំនួននៅក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ា ដោយមានគោលបំណងបញ្ចុះបញ្ចូលប្រទេសចិនឱ្យទប់ស្កាត់ ឬបញ្ច្រាសសកម្មភាពទាំងនោះ។ សកម្មភាព​ដាក់​ប្រាក់​ចំណាយ​បែប​នេះ​មិន​ត្រូវ​បាន​កំណត់​ចំពោះ​តំបន់​អាស៊ី​បូព៌ា​តែ​ប៉ុណ្ណោះ។ 

សេចក្តីសន្និដ្ឋាន៖

នេះជា  ការអភិវឌ្ឍគោលនយោបាយយុទ្ធសាស្រ្តលើគ្រប់វិស័យសន្ដិសុខណាមួយគឺជាតម្រូវការនៃម៉ោងដែលគួរតែទាក់ទងនឹងលំហាត់ដែនសមុទ្រយោធារួមនេះ។ សហរដ្ឋអាមេរិក និងចិនបានកំណត់ដែនកំណត់របស់ពួកគេក្នុងការសម្របសម្រួលផ្នែកយោធា ដល់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការយោធារួមគ្នា ដោយសារតែផលប្រយោជន៍ និងការប្រកួតប្រជែងដែលពួកគេចង់បាន។ រដ្ឋទាំងពីរយល់ឃើញពីការគម្រាមកំហែងពីគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយព្យាយាមបង្កើនសមត្ថភាពបន្ថែមទៀត ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់សុវត្ថិភាព និងសន្តិសុខ។